Sieci pamięci masowej SAN
Sieć SAN (ang. Storage Area Network) to rodzaj sieci, za pomocą której dostęp do zasobów pamięci masowej odbywa się poprzez systemy komputerowe. Sieci SAN wykorzystywane są głównie w firmach. Do budowy ich używa się takich urządzeń jak: przełączniki SAN, karty Host Bus Adapter, macierze dyskowe lub biblioteki taśmowe. Budowane są z wykorzystaniem infrastruktury specjalnie zaprojektowanej do obsługi komunikacji w tej sieci, wykorzystując przeważnie kable światłowodowe. Urządzenia muszą być wystarczająco szybkie i niezawodne.
W sieciach SAN wykorzystywany jest specjalny protokół danych transportowych o nazwie Fibre Channel. Transportuje on protokoły wyższej warstwy- najczęściej stosowany SCSI-3 oraz IP. SCSI to technika umożliwiająca wykonywanie operacji wejścia-wyjścia na dysku twardym odległej maszyny za pomocą protokołu TCP/IP.
Ilość danych, które generują współczesne aplikacje w sieciach LAN powoduje, że sieci bywają przeciążone i często stanowią wąskie gardło całego systemu. Dostęp do informacji staje się bardziej utrudniony, a aplikacje transakcyjne, multimedialne czy hurtownie danych pracujące online, nie mogą czekać na dane. W takich przypadkach odejście od tradycyjnych metod przechowywania informacji staje się koniecznością.
W przypadkach, gdzie potrzebna jest duża pojemność, krótki czas odpowiedzi systemu, duża przepustowość czy centralne zarządzanie ogromną ilością danych, korzystne jest wydzielenie drugiej sieci, której zadaniem jest wyłącznie przesyłanie danych.
Sieć SAN jest zupełnie niezależną siecią, a jej praca nie jest zakłócana przez pocztę elektroniczną, czy pliki ściągane z Internetu. Dzięki SAN dane składowane na wszystkich urządzeniach dostępne są jednocześnie dla wszystkich serwerów podłączonych do tej sieci oraz wszystkich stacji roboczych pracujących w LAN.
Rodzaje sieci SAN
- Punkt-punkt (ang. Point-to-Point)
Pętla z arbitrażem (ang. Arbitrated Loop)- FC-AL. Pętla tego typu to najprostszy rodzaj sieci SAN. Nie wymaga dodatkowych elementów aktywnych (przełączników SAN). Wszystkie połączenie urządzeń łączy się w pętlę. Komunikacja w sieci odbywa się pomiędzy kolejnymi elementami pętli (urządzenia pracują przy tej samej przepływności, dostosowując się do najsłabszego elementu).
Pełna sieć (ang. Fabric). W sieci tej chodzi o komunikację logiczną. Wykorzystywana jest pełna 24-bitowa adresacja urządzeń, która bezpośrednio odzwierciedla sieć fizyczną.
Topologie sieci SAN
- Topologia pętli- w pełni wykorzystuje możliwości Fibre Channel. Może w niej pracować do 126 urządzeń, a maksymalna długość łącza w pętli z arbitrażem FC-AL wynosi 10 km. Mimo zalet, FC-AL ma też wady: nie zapewnia redundancji, jej wydajność jest stała, w przypadku podłączania kolejnych pamięci masowych przepustowość pętli się nie zwiększa. W celu zwiększenia wydajności i zapewnienia redundancji dodaje się drugą pętlę obsługiwaną przez ten sam lub inny host.
Core-Edge- najczęściej stosowana topologia. Dzieli się na kilka warstw:
- przełączników rdzeniowych (ang. Core switches),
- przełączników brzegowych (ang. Edge switches),
- podłączanych urządzeń takich jak: serwery, macierze dyskowe.
Do warstwy przełączników rdzeniowych, które standardowo obsługują serwisy nazw sieci Fabric, podłączone są wszystkie przełączniki brzegowe. Do warstwy przełączników brzegowych podłączane są urządzenia korzystające z sieci SAN. Ten typ topologii umożliwia przejrzystą i prostą rozbudowę sieci. W przypadku awarii przełącznika brzegowego sieć działa dalej, natomiast awaria przełącznika rdzeniowego powoduje, że sieć przestaje działać, dlatego też muszą to być urządzenia wysokiej jakości.Mieszana- Fabric/FC-AL. Niektórzy producenci przełączników SAN zaimplementowali rozwiązanie polegające na udostępnianiu w przestrzeni adresowej FC-AL urządzeń istniejących w sieci Fabric. Stosowane są w tym rozwiązaniu tablice translacji adresów z każdej podsieci FC-AL na sieć Fabric. Sieć o tej konstrukcji ma jednak sporo ograniczeń i jest wdrażana wyłącznie tam, gdzie nie ma możliwości technicznych do zamiany istniejących sieci FC-AL na Fabric.
