VLAN (ang. Virtual Local Area Network) to wirtualna (logiczna) sieć komputerowa wydzielona z sieci fizycznej. Sieci tego typu tworzy się za pomocą zarządzalnych przełączników, które umożliwiają podział fizycznej sieci na większą, wirtualną ich ilość. Komunikacja między sieciami wirtualnymi VLAN odbywa się przez port należący do routera.

Standardem opisującym działanie wirtualnych sieci VLAN jest IEEE-802 i ma na celu opracowanie rozwiązań umożliwiających wielokrotne wykorzystanie jednego fizycznego łącza do "przezroczystego" przesyłania informacji pochodzących z różnych sieci. W trakcie wysyłania danych między dwiema sieciami nie następuje ich przeciek do pozostałych, które wykorzystują to samo łącze fizyczne.

Proces enkapsulacji danych oraz przełączania w warstwie łącza danych został opisany w standardzie 802.1Q. Zgodnie z nim możliwe jest znakowanie ramek poprzez doklejenie do nich informacji o sieci VLAN.

Aby pomiędzy przełącznikami przesyłać ramki jednym łączem z różnych sieci VLAN, należy na tym łączu stosować multipleksację (ang. trunking). Technika ta polega na dodawaniu do ramki informacji o sieci VLAN nadawcy. Tak zmodyfikowana ramka przesyłana jest łączami multipleksowanymi tak długo, aż dotrze do docelowego przełącznika. Umożliwia to transmitowanie ramek należących do wielu różnych sieci VLAN poprzez łącze fizyczne.

Przykładem zastosowania trunkingu w sieci VLAN jest łącze szkieletowe między głównym a pośredniczącym węzłem dystrybucyjnym. Szkielet sieci składa się z wielu łączy trunkingowych.

Do komunikacji sieci wirtualnych VLAN stosuje się urządzenia warstwy sieciowej (routery). Jedna sieć VLAN na wyższym poziomie to jeden adres IP. Zadaniem routera jest przenoszenie ruchu w sieci między różnymi sieciami VLAN. W ten sposób uzyskuje się możliwość komunikacji pomiędzy sieciami VLAN.