Cyfrowe łącza abonenckie DSL (ang. Digital Subscriber Line) to technologia szerokopasmowa, która umożliwia przesyłanie danych do abonentów, zapewniając dużą przepustowość po kablach miedzianych.

Technologia DSL umożliwia dostawcy usług udostępnianie klientom szybkich sieci z wykorzystaniem zainstalowanych linii telefonicznych stanowiących pętlę lokalną. Dzięki tej technologii pętla lokalna może być używana do nawiązywania tradycyjnego głosowego połączenia telefonicznego, a jednocześnie obsługuje stale aktywne łącze zapewniające natychmiastową łączność z siecią danych.

Wiele linii abonenckich DSL multipleksuje się w jedno łącze o dużej przepustowości za pomocą multipleksera DSL- DSLAM (ang. DSL Access Multiplexer), znajdującego się na terenie dostawcy.

Urządzenia DSLAM korzystają z technologii multipleksowania z podziałem czasu TDM (ang. Time Division Multiplexing), co pozwala na agregację wielu linii abonenckich w mniej kłopotliwym pojedynczym nośniku, który stanowi zazwyczaj linia T3/DS3. W używanych obecnie technologiach DSL stosowane są zaawansowane techniki kodowania i modulacji, umożliwiające uzyskanie dużych przepustowości.

Kanał głosowy standardowego telefonu obejmuje zakres częstotliwości od 330 Hz do 3,3 KHz. Zakres częstotliwości, czyli okno o szerokości 4 KHz jest wymagane do transmisji głosu w pętli lokalnej. W technologiach DSL, transmisje danych "w górę"- od abonenta (ang. upstream) i "w dół"- do abonenta (ang. downstream), odbywają się na częstotliwościach powyżej 4 KHz. Dzięki temu w usłudze DSL możliwe są jednoczesne transmisje głosu i danych.

Usługa DSL, w przeciwieństwie do usług pasma podstawowego, używanych w typowych sieciach LAN jest nazywana szerokopasmową. Technologia szerokopasmowa polega na użyciu wielu częstotliwości w jednym nośniku fizycznym.

Rodzina xDSL

Termin xDSL oznacza wiele podobnych, choć konkurujących ze sobą technologii DSL. Niektóre z nich to:

• ADSL (ang. Asymmetric DSL)- asymetryczne łącze DSL. Zapewnia większą przepustowość w kierunku do abonenta niż w kierunku od abonenta.

  Odmiany ADSL:

  • RADSL (ang. Rate Adaptive DSL)- system, który stwarza potrzebę zastosowania specjalnego typu modemów. Jego charakterystyczną cechą jest to, że dostosowuje się automatycznie do jakości kabla miedzianego i sam wybiera największą dopuszczalną szybkość przesyłu informacji,
  • VDSL (ang. Very Speed DSL)- oferuje większe przepustowości na krótszym dystansie, do abonenta: 26 Mb/s (symetrycznie) lub do 52 Mb/s (niesymetrycznie), od abonenta: 16 Mb/s,
  • VDSL2 (ang. Very High Speed Digital Subscriber Line 2)- rozwinięcie VDSL, do 250 Mb/s pobierania i do 100 Mb/s wysyłania na odcinku do 50 m,
  • skyDSL- dostarczanie danych do użytkownika odbywa się za pośrednictwem łącza satelitarnego o przepływności do 8 Mb/s.
• SDSL (ang. Symmetric DSL)- symetryczne łącze DSL. Charakteryzuje się tą samą przepustowością w obie strony. Technologia SDSL nazywana jest technologią "suchej miedzi" (ang. dry copper), ponieważ nie udostępnia ani sygnału wywołania, ani usług telefonicznych na tym samym łączu. Dlatego usługa SDSL wymaga oddzielnej linii.

  Odmiany SDSL:

  • HDSL (ang. High Bit Rate DSL)- o dużej szybkości bitowej, umożliwia łączność za pośrednictwem dwóch skrętek miedzianych i przesyłanie strumieni E1 lub T1,
  • SHDSL (ang. Symmetric High Bit Rate DSL- możliwość pracy na jednej lub dwóch parach przewodów, możliwość zastosowania repeaterów,
  • G.SHDSL (ang. Symmetric High-speed Digital Subscriber Line- rozwinięcie SHDSL, z szybkością od 192 do 2312 kb/s na jedną parę przewodów,
  • VHDSL (ang. Very High Bit Rate DSL)- umożliwiająca szybką transmisję danych przez pojedynczą parę miedzianą.
  
  Technologia SDSL
  
  
• IDSL (ang. Integrated DSL)- DSL typu ISDN,
• CDSL (ang. Consumer DSL)- konsumenckie łącza DSL zwane także DSL-lite lub G.lite.