ISDN (ang. Integrated Services Digital Network) to sieć cyfrowa z integracją usług.
W przypadku wewnętrznych łączy dalekosiężnych sieci PSTN, pierwotnie stosowano analogową technikę multipleksowania z podziałem częstotliwości. Wyparta została przez technikę multipleksowania z podziałem czasu TDM (ang. Time Division Multiplexing), opartą na przesyłaniu sygnałów cyfrowych. Następnym oczywistym krokiem była możliwość przesyłania sygnałów cyfrowych w pętli lokalnej, co umożliwiło nawiązywanie połączeń komutowanych o większej przepustowości.
W sieci zintegrowanych usług cyfrowych ISDN połączenie jest realizowane w kanałach nośnych (B) o przepustowości 64 Kb/s, używanych do przesyłania głosu i danych, oraz w kanale sygnalizacyjnym delta (D) służącym do zestawiania połączeń oraz do innych zastosowań.
W przypadku interfejsu PRI, pomiędzy dwoma punktami końcowymi, można podłączyć wiele kanałów B. Umożliwia to prowadzenie wideokonferencji i nawiązywanie połączeń transmisji danych o dużej przepustowości bez opóźnień lub fluktuacji. Liczne połączenia długodystansowe mogą się okazać bardzo kosztowne.
Innym typowym zastosowaniem połączeń ISDN jest udostępnianie dodatkowej przepustowości, która w razie potrzeby może uzupełnić przepustowość łącza dzierżawionego. Łącze dzierżawione ma wtedy przepustowość obliczoną na obsługę średniego obciążenia, natomiast w okresach szczytu, na żądanie dodawane jest połączenie ISDN. ISDN służy także jako połączenie zapasowe w razie awarii łącza dzierżawionego.
Taryfy połączeń ISDN są określane według liczby kanałów B i zbliżone do taryf za analogowe połączenia głosowe.