Okablowanie strukturalne jest podstawą projektowania sieci. Polega na wyborze rodzaju medium transmisyjnego (najczęściej skrętka U/UTP kat.5 lub światłowód wielomodowy) oraz technologii (najczęściej Ethernet i VLAN). Przy projektowaniu okablowania należy wziąć pod uwagę skalowalność. Szacując liczbę ciągów kablowych i liczbę odgałęzień, istotne jest planowanie z wyprzedzeniem. Cały plan instalacji powinien zapewnić jej funkcjonalność przez okres co najmniej 10 lat.

Podstawowe rodzaje okablowania:

Okablowanie poziome (ang. Horizontal)- zalecana jest czteroparowa skrętka U/UTP 100 &Omega lub dwuwłóknowy światłowód wielomodowy (62,5/125 µm). Zgodnie z normą TIA/EIA-697, w przypadku skrętki, musi być prawidłowo uziemiona. Maksymalna długość odcinka w okablowaniu poziomym nie może przekroczyć 90 m. Długość kabla przyłączeniowego, od gniazda sieciowego do stanowiska roboczego oraz w węźle dystrybucyjnym, wynosi max. 5m.

Okablowanie pionowe (szkieletowe) (ang. Backbone)- zalecana jest 4 parowa skrętka U/UTP 100 &Omega, 2 parowa skrętka SF/UTP 100 &Omega, 2 włóknowy światłowód wielomodowy (62,5/125 µm) lub światłowód jednomodowy.

Norma TIA/EIA-568-A określa wymagane odległości między poszczególnymi krosownicami w punktach dystrybucyjnych.

Wymagane odległości: