TECHNOLOGIA ETHERNET W SIECIACH LAN Ethernet to najpopularniejszy standard wykorzystywany w sieciach lokalnych, działający w warstwie łącza Modelu OSI. Obejmuje on specyfikację kabli oraz przesyłanych nimi sygnałów. Opisuje format ramek i protokoły dwóch najniższych warstw Modelu OSI. Specyfikacja Ethernetu została sprecyzowana w standardzie IEEE-802.3. Działa on w oparciu o ideę węzłów podłączonych do wspólnego medium, które wysyła i odbiera za jego pomocą specjalne komunikaty zwane ramkami. Ta metoda komunikacji nosi nazwę CSMA/CD. Każda wysyłana ramka dociera do wszystkich stacji w danym segmencie sieci. Każda stacja dopiero po przeczytaniu części adresowej ramki decyduje, czy ramkę zignorować, czy też czytać dalej.

Technologia Ethernetu oparta jest na rodzinie standardów 10Base-X:
Cechy charakterystyczne:
10Base-T wykorzystuje kodowanie Menchester, a sieć buduje się w oparciu o topologię gwiazdy. Maksymalna długość segmentu sieci wynosi 100 m.
Cechy charakterystyczne:
Współcześnie Ethernet jest najbardziej dominującą technologią LAN na świecie. Jego główną zaletą jest prostota implementacji oraz duża elastyczność wprowadzania nowych rozwiązań. Technologia Ethernetu ewoluowała od 10 Mb/s, we wczesnych latach 80., poprzez Fast Ethernet, technologii wprowadzonej w drugiej połowie lat 90, aż do Ethernetów gigabitowych.
Ethernet nie stanowi jednego rozwiązania technologicznego, powinien być rozpatrywany jako rodzina technologii LAN. Specyfikacje Ethernetu obejmują różne media, technologie sieciowe i co za tym idzie, pociągają za sobą różne właściwości płynące z konstrukcji samej sieci. Warto pamiętać, że coraz nowsze technologie Ethernetu nadal korzystają z rozwiązań zaproponowanych we wczesnych wersjach, jak np. adresowanie MAC (ang. Media Access Control)- ten sam format ramki.