HMP (ang. Host Monitoring Protocol)- prawdopodobnie pierwszy protokół zarządzania siecią.
HEMS (ang. High-Level Entity Management System)- uogólnienie protokołu HMP.
SGMP (ang. Simple Gateway Monitoring Protocol)- również przestarzały protokół zarządzania siecią.
SNMP (ang. Simple Network Management Protocol)- wersja rozbudowana protokołu SGMP.
Standard protokołu używanego do nadzoru i zarządzania różnymi elementami sieci telekomunikacyjnych, takimi jak routery,
przełączniki, komputery czy centrale telefoniczne.
Wersje protokołu SNMP:
- pierwsza (SNMPv1),
- druga (SNMPv2):
- SNMPv2p (ang. party-based),
- SNMPv2c (ang. community-based),
- SNMPv2u (ang. user-based).
- trzecia (SNMPv3).
Protokół SNMP, w zarządzanej sieci, zakłada istnienie dwóch rodzajów urządzeń: zarządzających i zarządzanych. Urządzenie jest zarządzającym- NMS (ang. Network Management Station), gdy jest na nim uruchomiony odpowiedni program, manager SNMP (zarządca SNMP). Urządzenie jest zarządzane, jeśli działa na nim program agent SNMP.
W procesie zarządzania używane są bazy
MIB (
ang. Management Information Base)- baza informacji zarządzania, czyli zbiory zmiennych, które manager SNMP, w zależności od uprawnień, może odczytać lub zmienić. W tym celu manager SNMP kontaktuje się z agentem na danym zarządzanym urządzeniu, wykorzystując jedno z dwóch wcześniej skonfigurowanych haseł (hasło odczytu i hasło zapisu). Odczytanie wybranej zmiennej daje managerowi określoną informację o stanie danego elementu sieci, podczas gdy zapis do danej zmiennej pozwala mu na sterowanie zachowaniem się urządzenia w sieci. Oprócz operacji odczytu i zapisu zmiennych w agencie, przez managera, istnieje również możliwość takiego skonfigurowania agenta, aby sam poinformował danego managera o zmianie swojego stanu, w przypadku zajścia określonego zdarzenia. Odbywa się to przy pomocy wysyłanego przez agenta komunikatu
Trap lub (od wersji drugiej) przy pomocy komunikatu
Inform. Domyślnym portem działania SNMP jest port 161 protokołu TCP/UDP. Komunikaty Trap są domyślnie wysyłane do portu 162 TCP lub UDP.
Zalety protokołu:
- prosty mechanizm ochrony,
- stosunkowo małe dodatkowe obciążenie sieci,
- niskie koszty.
Wady protokołu:
- nie zapewnia funkcji kodowania lub innych mechanizmów bezpieczeństwa przesyłanych danych.
