Gigabit Ethernet

Standard z 1999 roku. Do transmisji wykorzystuje okablowanie miedziane oraz światłowodowe. Działa w trybie full-duplex. Różnice między klasyczną technologią Ethernetu, Fast Ethernetu i Gigabit Ethernetu występują w warstwie fizycznej. Format ramki dla tego standardu jest identyczny z formatem używanym w technologii Ethernetu oraz Fast Ethernetu. W zależności od implementacji, Gigabit Ethernet może używać różnego mechanizmu konwersji ramki na bity.

Technologia Gigabit Ethernetu oparta jest na rodzinie standardów 1000Base.

• 1000Base-TX- standard używa kabli miedzianych kat. 5 lub wyższej. W sieciach 1000Base-T używana jest taka sama skrętka nieekranowana jak w sieciach 10Base-T, ale łącze musi być wyższej jakości i spełniać wymogi kat. 5e lub klasy D ISO (2000). Jedną z najważniejszych cech standardu 1000Base-T jest możliwość współpracy ze standardami 10Base-T i 100Base-TX.

  Ponieważ kabel kat. 5e może niezawodnie przenosić dane z prędkością do 125 Mb/s, uzyskanie prędkości 1000 Mb/s stanowiło wyzwanie dla tego projektu. Pierwszym krokiem na tej drodze było wykorzystanie wszystkich czterech par kabla, zamiast tradycyjnych dwóch par, używanych w sieciach 10Base-T i 100Base-TX. Zostało to osiągnięte przy użyciu skomplikowanych układów, które umożliwiły transmisję w trybie full-duplex na tej samej parze przewodów. Dało to prędkość 250 Mb/s na parę. Mając do dyspozycji cztery pary przewodów, możemy osiągnąć żądaną prędkość 1000 Mb/s.

  Zaleca się, aby wszystkie łącza pomiędzy stacją a przełącznikiem pracowały w trybie autonegocjacji, która pozwala osiągnąć najwyższą ogólną wydajność. Zapobiega to przypadkowym błędom konfiguracji innych parametrów, wymaganych do prawidłowego działania sieci Gigabit Ethernet.

• 1000Base-X- w standardzie tym transmisja odbywa się poprzez łącze światłowodowe w trybie full-duplex. Podstawowe zalety tej technologii to: odporność na zakłócenia, brak problemów z uziemianiem, przydatność na większe odległości oraz pozwala na połączenie pomiędzy rozproszonymi segmentami pracującymi w technologii Fast Ethernet.

  W standardzie 1000Base-X stosowane jest kodowanie 8B/10B, po którym następuje kodowanie liniowe NRZ (więcej o kodowaniach). Kodowanie NRZ, do określenia wartości binarnej dla danego okresu bitu, używa poziomu sygnału w oknie czasowym.

  Standard 1000Base-X dzielimy na:

  • 1000Base-SX - do 550 m,
    • 62,5 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 220 m, przepustowość: 160,
    • 62,5 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 275 m, przepustowość: 200,
    • 50 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 550 m, przepustowość: 400,
    • 50 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 550 m, przepustowość: 500.
  • 1000Base-LX - do 5000 m,
    • 62,5 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 550 m, przepustowość: 550,
    • 50 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 400 m, przepustowość: 550,
    • 50 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 550 m, przepustowość: 550,
    • 9 µm - światłowód wielomodowy. Max długość: 10000 m.
  • 1000Base-LH - do 100 km.

W technologii Gigabit Ethernet dozwolone są topologie gwiazdy lub gwiazdy rozszerzonej oraz połączenia łańcuchowe.

Powrót do:

• Start | Rodzaje | Sieci LAN | Technologie LAN | Gigabit Ethernet