W przypadku wewnętrznych łączy dalekosiężnych sieci PSTN, pierwotnie stosowano analogową technikę multipleksowania z podziałem częstotliwości. Wyparta została przez technikę multipleksowania z podziałem czasu TDM (ang. Time Division Multiplexing), opartą na przesyłaniu sygnałów cyfrowych. Następnym oczywistym krokiem była możliwość przesyłania sygnałów cyfrowych w pętli lokalnej, co umożliwiło nawiązywanie połączeń komutowanych o większej przepustowości.
W sieci zintegrowanych usług cyfrowych ISDN połączenie jest realizowane w kanałach nośnych (B) o przepustowości 64 Kb/s, używanych do przesyłania głosu i danych, oraz w kanale sygnalizacyjnym delta (D) służącym do zestawiania połączeń oraz do innych zastosowań.
Podstawowe interfejsy ISDN
W interfejsie BRI zestawienie połączenia trwa krócej niż jedną sekundę, a kanał B o przepustowości 64 Kb/s zapewnia większą przepustowość niż modemowe łącze analogowe. Jeśli potrzebna jest większa przepustowość, można uaktywnić drugi kanał B, co łącznie zapewnia przepustowość 128 Kb/s. Mimo że przepustowość ta nie jest wystarczająca do przesyłania obrazu wideo, umożliwia jednoczesne prowadzenie kilku rozmów głosowych i równoległe przesyłanie danych,
PRI (ang. Primary Rate Interface)- interfejs rozszerzony stosowany w przypadku większych instalacji. W Ameryce Północnej interfejs PRI obsługuje 23 kanały B po 64 Kb/s i jeden kanał D 64 Kb/s, zapewniając łączną szybkość bitową 1,544 Mb/s. W wartości tej uwzględniono pewien narzut związany z synchronizacją.
W Europie, Australii i innych częściach świata interfejsy PRI ISDN udostępniają trzydzieści kanałów B i jeden kanał D o łącznej szybkości bitowej 2,048 Mb/s, z uwzględnieniem narzutu na synchronizację.
W Ameryce Północnej interfejs PRI odpowiada połączeniu T1. Szybkość międzynarodowego interfejsu PRI odpowiada połączeniu E1
W przypadku interfejsu PRI, pomiędzy dwoma punktami końcowymi, można podłączyć wiele kanałów B. Umożliwia to prowadzenie wideokonferencji i nawiązywanie połączeń transmisji danych o dużej przepustowości bez opóźnień lub fluktuacji. Liczne połączenia długodystansowe mogą się okazać bardzo kosztowne.
Innym typowym zastosowaniem połączeń ISDN jest udostępnianie dodatkowej przepustowości, która w razie potrzeby może uzupełnić przepustowość łącza dzierżawionego. Łącze dzierżawione ma wtedy przepustowość obliczoną na obsługę średniego obciążenia, natomiast w okresach szczytu, na żądanie dodawane jest połączenie ISDN. ISDN służy także jako połączenie zapasowe w razie awarii łącza dzierżawionego.
Taryfy połączeń ISDN są określane według liczby kanałów B i zbliżone do taryf za analogowe połączenia głosowe.
Powrót do: