Technologia Fast Ethernetu oparta jest na rodzinie standardów 100Base-X:
W trybie pełnego dupleksu możliwe jest przesyłanie danych z prędkością 200 Mb/s.
Według standardu TIA/EIA-568, rozróżniamy dwa sposoby łączenia żył na końcach "skrętki" za pomocą złącza RJ-45:
100Base-T4- standard wykorzystuje cztery pary skrętek kat. 3, 4 lub 5. Trzy pary przeznaczone są dla danych, jedna dla kolizji. Niemożliwa jest transmisja dwukierunkowa w tym samym czasie (full-duplex). Kable zakończone są złączem RJ-45. Do kodowania sygnałów stosuje się algorytm 8B/6T, który polega na zamianie sekwencji 8 znaków dwustanowych na 6 bitów trójstanowych.
100Base-T2- standard niestosowany ze względu na brak sprzętu wspierającego. Miał wykorzystywać dwie pary skrętek kat. 3.
100Base-FX- standard pracujący na wielomodowym okablowaniu światłowodowym. Wykorzystuje jedną parę włókien światłowodu wielomodowego zapewniającego transmisję danych z prędkością 100 Mb/s. Zapewnia dostęp do medium poprzez protokół CSMA/CD (węzły podłączone do wspólnego medium, które wysyła i odbiera za jego pomocą specjalne komunikaty zwane ramkami). Wykorzystuje kodowanie 4B/5B. Do kodowania fizycznego użyty jest kod NRZI (więcej o kodowaniach).
Standard ten nie cieszył się dużą popularnością, głównie z powodu wprowadzenia Gigabit Ethernet, który doskonale przyjął się jako okablowanie strukturalne.
Powrót do: